نسخه سیاسی عارف پیچیده شد

جارستان-با نزدیک شدن به ایام انتخابات، فضای کشور بیشتر رنگ و بوی سیاسی به خود می‌گیرد و تشکل‌ها و جریان‌های سیاسی نیز رفته رفته راهبرد خود را برای حضور پر قدرت‌تر در انتخابات مشخص می‌کنند. البته روند تحولات نیز بر تصمیمات این جریانات اثر گذار است. به عنوان مثال مدتی قبل که طرفداران دولت امید با پیروزی دموکرات‌ها در انتخابات آمریکا و روند برجام مطابق میل‌شان پیش می‌رفت معتقد بودند جریان اصلاحات باید منت روحانی را برای ورود به انتخابات بکشد.

اما در شرایط فعلی که گزینه جمهوری خواهان در انتخابات آمریکا روی کارآمده و کنگره و سنا نیز به تمدید قانون آیسا رأی حداکثری دادند، برجام به عنوان مهمترین دستاورد دولت با چالش رو به رو شده است. به همین ترتیب در داخل کشور نیز نگاه‌ها نسبت به رأی آوری روحانی تغییر کرده است و حتی در بین طرفداران دولت این بیم ایجاد شده است که عنوان نخستین رییس جمهور تک دوره‌ای به نام آقای روحانی ثبت شود.
آقای صادق زیبا کلام از طرفداران جریان نزدیک به دولت در سال‌های اخیر، روز گذشته گفته بود، نباید این مهم را فراموش کنیم که از محبوبیت روحانی نسبت به سال ۹۲ کاسته شده و دلیل آن هم به‌خاطر عدم تحقق برخی از وعده‌های وی در انتخابات ریاست جمهوری بود. متأسفانه امروز حدود ۶ الی ۷ میلیون بیکار در جامعه داریم و رکود کمر اقتصاد ایران را شکسته است. روحانی نتوانسته مشکل بیکاری و رکود و مشکل سرمایه‌گذاری خارجی را حل کند.
پالس‌هایی از این دست از طرف مهمترین نیروهای رسانه‌ای جریان نزدیک به دولت، نشان می‌دهد احساس خطر از تک دوره‌ای شدن روحانی به موضوعی عمومی تبدیل شده است. به همین دلیل بعید نیست که در روزهای آینده خبر مطرح شدن یک چهره سرشناس اصلاح طلب به عنوان کاندیدای انتخابات ۹۶ به گوش برسد.
انتخابات ۹۲ دو چهره شاخص از جریان اصلاح طلب در انتخابات حضور داشتند. با دخالت افرادی چون رییس جمهور دولت اصلاحات آقای محمد رضا عارف که سابقه معاون اولی را نیز در کارنامه خود داشت، به نفع آقای روحانی کنار کشید. بعد از استقرار دولت یازدهم، توقع آن بود که وی سهم و جایگاه مهمی در دولت داشته باشد اما نام عارف در فهرست کابینه دیده نشد.
محمد رضا عارف بعد از کنار گذاشته شدن از انتخابات ریاست جمهوری به انتخابات مجلس چشم دوخت و این طور می‌اندیشید که می‌تواند با حساب کردن روی پشتیبانی نیروی‌های دولتی، ریاست مجلس را بر عهده بگیرد، اما این بار هم دولتی‌ها پشت عارف را خالی کردند و با حضور لاریجانی در مجلس دهم مجموع رایزنی‌ها نمایندگان را به این نتیجه رساند که مدیریت علی لاریجانی برای نهمین سال نیز ادامه یابد. عارف بار دیگر شکست خورد و تنها به عنوان ریاست فراکسیون امید بسنده کرد و البته در چالش‌های سیاسی که در این مدت در مجلس رخ داده نقش آفرینی چندانی نداشته است.
بعد از قضایای مربوط به فتنه ۸۸ و کنار رفتن رییس دولت اصلاحات از فضای سیاسی کشور، عارف به نوعی خود را بزرگ اصلاح طلبان می‌داند. اما او نتوانسته در دو آوردگاه بزرگ یعنی ریاست جمهوری و ریاست مجلس به نقطه قابل اتکایی دست پیدا کند. اصلاح طلبان حالا برای ریاست جمهوری ۹۶ آماده می‌شوند و به نظر می‌رسد محمد رضا عارف نیز یکی از گزینه‌های اصلی آنها برای دوران پس از روحانی باشد.
آقای عطریانفر، چهره شاخص اصلاح طلب و از سران حزب کارگزاران سازندگی درباره انتخابات سال ۹۶ پالسی مشابه زیبا کلام ارسال کرده و گفته است: به‌نظرمی‌رسد اراده‌ای که آقای‌هاشمی را در انتخابات ریاست‌جمهوری سال۹۲ از انتخابات باز داشت، به دنبال حذف آقای روحانی از صحنه مدیریت سیاسی کشور و یک‌دوره‌ای کردن دولت ایشان است.
وی البته ادامه داده، در صورتی که حسن روحانی در انتخابات حضور پیدا نکند «جایگزینِ وی» در جریان اصلاحات محمدرضاعارف «نخواهد بود.»
به نظر می‌رسد همان عزمی که اجازه نداد محمدرضا عارف به ریاست مجلس برسد این بار می‌خواهد او را از شرکت در انتخابات منع کند.
خبرهای رسیده نیز حاکی از آن است سران جریان اصلاحات توافق کرده‌اند که نامی از عارف در انتخابات نباشد و طیف‌های گوناگون این جریان از وی حمایت نکنند. حال این روزها چهره‌های رسانه‌ای این جریان نیز همین خط فکری و استراتژی را دنبال می‌کنند.
مدتی قبل رسانه‌های متعلق به جریان‌های انحصار طلب، عارف را به عنوان مهره سوخته که توان جریان سازی و حضور در رده‌های بالا را ندارد، تحلیل می‌کردند. اما این روزها با حساس شدن شرایط سیاسی و پر رنگ شدن احتمال تک‌دوره‌ای شدن ریاست حسن روحانی به صراحت عارف را از حضور در انتخابات منع می‌کنند.
عارف نیز تا حدودی تجربه کار در فضای سنگین سیاسی این روزها را بدست آورده است. دو آوردگاه بزرگ سیاسی و دست خالی برگشتن این مرد اول این روزهای اصلاح طلبان تجربه بزرگی برای او بوده است. احتمال دارد شرایط بیرونی و رایزنی‌های پشت پرده بار دیگر عارف را در مسیر اشتباه قرار دهد؛ اما باید به این نکته دقت داشت که اگر یک رجل سیاسی به یک روش شکست‌های پیاپی دریافت کند، در فضای سیاسی ایران برچسب می‌خورد و در این صورت امکان تصحیح افکار عمومی به سختی امکان پذیر خواهد شد.

صبح نو